De Amsterdamse nieuwmarktbuurt kent een roerige geschiedenis. Al ontstaan nog voor de Gouden Eeuw, nog voor de tijd waarin de Jordaan en de beroemde grachtengordel werden aangelegd, is het een van de oudste delen van de stad. Welbekend zijn de beruchte deportaties van de vele joden die in het gebied leefden ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. De leegstand en verloedering in de naoorlogse jaren, maar vooral ook de plannen voor aanleg van de metro en daarmee gepaard gaande grootschalige sloop, zorgden ervoor dat de krakersbeweging zich er vestigde. Het metro-tracé kwam er, maar de grootschalige verkeersdoorbraken en kantoorgebouwen bleven achterwege.
Een omslag in beleid vond plaats waardoor monumenten en historische stedelijke structuren meer waarde werden toegekend. Gekozen werd voor een vorm van renovatie van de panden waarmee niet alleen dure, maar ook woningwet-woningen konden worden gerealiseerd. Toen in 1990 bekend werd dat deze manier van renoveren te duur was, werden voor een aantal panden met grote haast renovatieplannen gemaakt, om te zorgen dat ze niet zouden kunnen worden teruggevorderd door de oorspronkelijke eigenaren. De 29 panden, verspreid over de Nieuwmarktbuurt, die behoorden bij dit Cluster „Haast“ werden grondig gerenoveerd, veelal zeer ingrijpend, maar zonder de historische waarde teniet te doen. Veel panden waren in dusdanig slechte staat dat niet alleen de fundering, maar ook een groot deel van het casco vervangen diende te worden.
